Kinderburgemeester van Amstelveen
Jara Zurr (12 jaar) was van 2018 tot 2019 kinderburgemeester van Amstelveen. Halverwege het jaar verhuisde ze naar Aalsmeer – één van de best bewaarde geheimen van Amstelveen. Daar woont ze met haar ouders, zus, hond, paard en pony.
Ze was elf toen ze werd verkozen tot kinderburgemeester. Met hulp van een campagneteam wist ze de meeste stemmen naar zich toe te halen. Haar slogan: ‘Amstelveen voor iedereen’. Bij haar eerste officiële interview vertelde ze, niet gehinderd door zenuwen, over haar plannen. Ze zou zich gaan inzetten voor gelijke kansen voor iedereen. Zo zou het volgen van cursussen en sporten voor ieder kind mogelijk moeten zijn, ongeacht het inkomen van hun ouders. Of de tijd die ouders hebben om kinderen te brengen en te halen. Daarnaast wilde ze de dodehoeklessen voor kinderen uitbreiden, omdat deze alleen werden gegeven aan kinderen in groep 8 en kinderen uit lagere klassen ook deelnemen aan het verkeer.
Een jaar later vraag ik wat van haar plannen terecht is gekomen. Trots vertelt ze over het armoedeplan van de gemeente. Om te voorkomen dat kinderen niet mee kunnen doen vanwege de financiële situatie van hun ouders, heeft de gemeente budget vrij gemaakt voor scholen, dat in zo’n geval kan worden ingezet. Iemand die ze kent is op die manier geholpen.
‘Geduld heeft ze ook moeten leren, evenals het feit dat het leven niet alleen uit leuke dingen bestaat. Er zijn ook dingen die nu eenmaal moeten.’
Dana, moeder van Jara
Van haar burgemeesterschap heeft ze veel geleerd. Bijvoorbeeld om voor een grote groep mensen te spreken, en dan toch rustig te blijven praten. Haar moeder Dana vult aan: “Het was een echte leerschool voor Jara. Ze heeft onder meer geleerd om te wachten voor ze iets zegt, om eerst even na te denken. Voorheen was ze nogal een flapuit. Daarnaast kan ze dingen nu veel diplomatieker verwoorden. Geduld heeft ze ook moeten leren, evenals het feit dat het leven niet alleen uit leuke dingen bestaat. Er zijn ook dingen die nu eenmaal moeten. Vanwege het kinderburgemeesterschap moest ze bijvoorbeeld het schoolvoetbal missen. Een waardevolle les, die andere kinderen soms pas veel later leren.”
Het burgemeesterschap vond ze leuk voor een jaar, maar de kans dat ze op volwassen leeftijd burgemeester wordt, schat ze niet hoog in. Naast alle leuke dingen, was het namelijk soms best saai. “Is het alleen een fotomoment, of mag ik ook nog wat doen, vroeg ze op een gegeven moment aan me,” aldus Dana.
Het leukst vond ze de intocht van Sinterklaas. “Dat had ik al een tijd niet gezien.” En bijzonder was het voorlezen van een gedicht voor 4 mei. “In het begin was dat wel moeilijk.” Dana vult aan: “Ze moest elke keer huilen als ze het voorlas. Daar hebben we het overgehad: wil je dit gedicht voorlezen of een andere? Ze wilde geen ander gedicht en heeft toch doorgezet. Ze heeft net zolang geoefend tot ze het kon voorlezen zonder te huilen.” Jara: “Het voorlezen tijdens de herdenking ging goed.”
Wat ze wel wil worden, weet ze nog niet. Een jaar geleden was het nog dierenarts, maar nu twijfelt ze daarover. Het maakt niet uit, ze heeft nog jaren voor zich. Ze is net begonnen op de middelbare school. “Mijn kinderen zijn meer jongens dan meiden,” aldus Dana. Bij de afsluitende musical op de basisschool speelde Jara zelfs een jongen. Moet kunnen. “Alleen paardrijden is meisjesachtig,” aldus Jara.
Nooit heeft ze het idee gehad dat ze iets niet kan, omdat ze een meisje is. “We voeden onze kinderen op vanuit het idee dat ze alles kunnen worden wat ze willen zijn,” aldus haar moeder. Jara: “Er zijn nog steeds jongens die vinden dat meisjes niet kunnen voetballen.” Daar is ze het natuurlijk niet mee-eens, kijk maar naar de Oranje Leeuwinnen. “Al zijn jongens wel sterker dan meisjes.”
Het idee dat andere kinderen tegen haar opkijken omdat ze kinderburgemeester was, vindt ze een beetje ongemakkelijk. Kinderburgemeester zijn is vooral leuk. Dana: “Mooi van het kinderburgemeesterschap is dat je mensen kunt ontroeren en hen wellicht iets kunt leren. Ook kan de kinderburgemeester de stem van kinderen laten horen. Het geeft bovendien de kans om kleine dingen te doen die voor een ander heel belangrijk kunnen zijn.”
‘Een heldin is iemand die veel voor je betekent, iemand die ik ook wel zou willen zijn, waar ik veel respect voor heb.’
Bij ‘heldin’ denkt Jara in eerste instantie aan iemand met superkrachten. “Maar het is ook iemand die veel voor je betekent, iemand die ik ook wel zou willen zijn, waar ik veel respect voor heb.” Zo iemand is oma Miri, die in haar leven veel met verlies te maken heeft gehad. “Ze heeft veel meegemaakt. Een tijd terug is opa overleden, en daarna heeft ze van meer mensen afscheid moeten nemen. Maar ze gaat altijd door. Dat zegt ze regelmatig. Ook al is het moeilijk, je moet door. Je leeft nu en moet genieten van wat je hebt. Het is een sterke vrouw.”
Daarnaast heeft ze bewondering voor de paardrij-instructrice van haar moeder. Zij rijdt op hoog niveau, en doet dat met veel respect voor het paard. “Ik wil later ook zo kunnen paardrijden.”
Een duidelijk toekomstbeeld heeft ze nog niet. Of ze gaat trouwen, een gezin proberen te stichten: ze weet het nog niet. Later wil ze wel graag een hond. En een paard, maar dat is lastiger, want die zijn nu eenmaal duurder. Eerst maar eens de middelbare school afronden.