Actief voor de Indiase gemeenschap
Ritika Mehra is geboren en getogen in Nederland. Desondanks is haar voertaal Engels. Het heeft met haar studie te maken, die deed ze in Bristol, Engeland. En binnen de Indiase gemeenschap wordt voornamelijk Engels gesproken. Ze is de drijvende kracht achter het Diwali festival en de viering van Holi. Haar missie? “Ik wil de muren tussen de verschillende bevolkingsgroepen proberen te slechten.”
Haar ouders woonde eerst in Amsterdam Zuid, maar ze verhuisden naar Amstelveen voor de kinderen. “Het was the next best thing.” Amstelveen zag er anders uit dan nu. Het Stadsplein was een groot parkeerterrein en de culturele strip was er nog niet. Ook qua diversiteit was het anders. “We waren de enige kinderen van de straat.”
Haar vader, eigenaar van verschillende hotels in Amsterdam, zette zich al in voor de groeiende Indiase gemeenschap in Amstelveen. Hij was bij de organisatie van het eerste Diwalifeest in Amstelveen betrokken, elf jaar geleden. “Ik had toen net mijn studie afgerond, was 21 jaar en had nog geen baan. Er was een overleg bij de gemeente en mijn vader vond dat ik mee moest gaan. De plannen die door de gemeente werden gepresenteerd waren mooi, maar het was geen Diwali. Zonder er veel over na te denken, heb ik mijn mening gegeven en gezegd hoe het anders zou kunnen. De gemeente vond mijn ideeën goed, en voor ik het wist kreeg ik de opdracht om ze uit te voeren.”
Veel mensen zien haar als gezicht van het festival. “Terwijl ik maar heel even op het podium sta, om de presentatoren aan te kondigen en onze sponsoren te bedanken. Bovendien is er een heel team. Maar je kunt me op zo’n dag wel veel heen en weer zien rennen.”
‘We willen letterlijk een brug slaan tussen culturen. Integratie gaat twee kanten op – niet alleen willen we dat Indiërs leren over de Nederlandse cultuur, maar ook andersom.’
Het eerste Diwalifeest vond plaats in een kleine tent op het Stadsplein. “Er stond een hele rij om binnen te komen,” weet Ritika nog. “De tent was te klein voor het aantal bezoekers. Dat wilden we niet nog een keer; het jaar erop stond er een veel grotere op het Stadsplein.” Inmiddels is het festival in heel Nederland bekend. Indiërs uit het hele land komen voor het festival naar Amstelveen. Naast diverse optredens met dans en muziek, is er volop Indiaas eten verkrijgbaar. De grote belangstelling voor het feest leidde een aantal jaar geleden zelfs tot files op de afritten naar Amstelveen. “Dat was heel bijzonder, een teken dat het feest geslaagd is. Ik werd zelfs gebeld door een radiozender om tijdens de uitzending iets te zeggen over de reden van de drukte.”
Integratie, ervoor zorgen dat Indiërs zich thuis voelen in Nederland gaat echter verder dan alleen de organisatie van feesten. Daarom heeft Ritika de stichting Bridging the Gap opgericht. “Dit is een platform, bedoeld voor de Indiase gemeenschap. We willen letterlijk een brug slaan tussen culturen. Integratie gaat twee kanten op – niet alleen willen we dat Indiërs leren over de Nederlandse cultuur, maar ook andersom. Ik kan me niet alleen ergeren aan het feit dat mensen zich niet aanpassen aan het land waar ze wonen. Ergerlijk is het ook wanneer autochtone bewoners weinig moeite doen om andere culturen te leren kennen. Als platform bieden we mensen de kans om elkaar te ontmoeten. Ook organiseren we evenementen, bieden we hulp bij vragen en geven we advies.”
Het werken voor de stichting doet ze naast een fulltime baan. “Ik zit in een bevoorrechte positie. Ik ben financieel onafhankelijk en kan dit soort dingen doen naast mijn werk. Je inzetten voor een ander vind ik belangrijk. Ik krijg er veel voor terug. Niet alleen kansen, ik mocht in het verleden een TED EX lezing houden en werd geïnterviewd voor Elsevier. Het meest rewarding vind ik echter berichtjes van mensen die ik tot steun heb kunnen zijn. Daar doe ik het voor.”
‘Mijn moeder is mijn rolmodel geweest. Ze heeft zich, net als mijn vader, altijd ingezet voor anderen.’
Het idee voor de stichting komt voort uit de inzet van haar moeder voor Indiase vrouwen. “Met name voor Indiase vrouwen was het expatleven in Nederland zwaar: hun man ging werken en zij bleven achter in Huis in een land waarvan ze de taal niet spraken en cultuur niet begrepen. Mijn moeder heeft zich altijd ingezet voor deze vrouwen.”
Daarom is haar moeder haar heldin. “Ze is mijn rolmodel geweest. Ze heeft zich, net als mijn vader, altijd ingezet voor anderen. Ook al was ze een zakenvrouw, ik heb in mijn jeugd nooit iets gemist. Overigens zijn er veel vrouwen van mijn moeders generatie waar ik tegenop kijk. Niet alleen zakenvrouwen. Ook voor vrouwen die ervoor zorgden dat thuis alles goed draaide, heb ik bewondering. Zij hebben het fundament gelegd voor mij en mijn leeftijdsgenoten, de tweede generatie, en ervoor gezorgd dat we alle kansen hebben gekregen om onszelf te ontwikkelen. ”
Ook bewondert ze Priyanka Chopra, de voormalige Miss World. Ze is de eerste Bollywood actrice die het tot Hollywoord heeft geschopt. “Ze krijgt allerlei stereotype vragen over India, maar beantwoordt die heel geduldig. Ze vertelt anderen over onze cultuur, laat mensen begrijpen hoe deze in elkaar zit. Ze is 36 jaar en getrouwd met een man die tien jaar jonger is, ook dat is uniek voor de Indiase cultuur.”